De Hallucinogen Persisting Perception Disorder (HPPD)

Wel eens van Hallucinogen Persisting Perception Disorder (afgekort HPPD) of een Persisterende Waarnemingsstoornis door Hallucinogenen gehoord? Ik ook niet. Totdat ik het hoofdstuk “A review of Hallucinogen Persisting Perception Disorder and an exploratory study of subjects claiming symptoms of HPPD” in het boek Behavioral Neurobiology of Psychedelic Drugs las. Lees mee en er gaat een wereld voor je open!…

 

HPPD is een psychische aandoening die omschreven staat in de DSM5 en kortweg neerkomt op het ervaren van terugkerende, aanhoudende visuele verstoringen na drugsgebruik, terwijl men niet meer onder invloed is. Een of meer van deze verstoringen werd ook ervaren tijdens de intoxicatie door (meestal) een hallucinogeen. Om de diagnose te krijgen moet iemand dusdanig veel last hebben van deze verstoringen dat het dagelijks leven ernstig wordt belemmerd en mag er geen andere (medische) oorzaak voor deze klachten zijn.

De visuele verstoringen kunnen veel verschillende vormen aannemen. Het kan gaan om visual snow (waarbij je witte of zwarte stipjes ziet alsof je naar ruis op televisie zit te kijken), nabeelden (waarbij je een beeld nog even blijft zien terwijl het voorwerp al uit je gezichtsveld is verdwenen) en halo’s (waarbij je een lichtkring om een persoon of object ziet). Ook kan er sprake zijn van intensere kleuren, reeksen van beelden van bewegende voorwerpen, kleurflitsen of floaters. Floaters zijn zwevende vlekjes of sliertjes voor de ogen. Daar is op zich niks vreemds aan maar mensen met HPPD hebben daar veel last van.

Voorbeelden van visuele verstoringen zoals die in de studie werden gebruikt:

Extra tekst in de tweede kolom

Nabeeld van de bloem

 

Repeterend patroon in de sneeuw

Er is heel weinig bekend over HPPD. De schrijvers van dit hoofdstuk wilden daar verandering in brengen. Ze stelden een uitgebreide vragenlijst op waarin ze de deelnemers aan de studie (die geselecteerd waren op het last hebben van visuele verstoring na een “triggering event”) allerlei vragen stelden over de aard van de visuele verstoringen, de triggers, drugsgebruik en hun psychische gezondheid.

Helaas werd deze vragenlijst slechts door 23 mensen volledig ingevuld en gaven 19 deelnemers aan dat drugsgebruik een “triggering event” was. Zoals verwacht kan worden bij breed opgezette studie zijn de resultaten van dit onderzoek zeer uiteenlopend. Vanwege de opzet en de uitvoering van deze studie moeten we heel voorzichtig zijn met het trekken van conclusies vanuit de bevindingen ervan. De auteurs noemen echter een aantal interessante observaties. Zo zijn bij een groot deel van de deelnemers de visuele verstoringen geen “flash backs” van ervaringen die ze hadden tijdens de intoxicatie. Volgens de auteurs lijkt het visuele systeem overgevoelig is geraakt door (veelvuldig) drugsgebruik of dat een reeds gevoelig visueel systeem nog gevoeliger is geworden. Ook geven ze aan dat er allerlei factoren zijn die de visuele verstoringen kunnen verergeren en dat angst hierin een cruciale factor lijkt te zijn. Uiteindelijk concluderen ze dat het HPPD waarschijnlijk geen op zichzelf staande psychiatrische stoornis is maar dat het gaat om een reeds bestaande neurologische stoornis of kwetsbaarheid in de visuele waarneming die wordt verergerd door angst.

En met die angst kunnen wij dan weer aan de slag. Internet staat vol met geruststellende (en ook angst-inducerende) informatie over symptomen van HPPD. Wil je bijvoorbeeld meer weten over ‘floaters’? Of ben je op zoek naar normaliserende informatie voor je cliënt? Check dan dit filmpje: